Python dywanowy - opis, gdzie mieszka, cechy

Węże związane z pytonami dywanowymi są jednymi z najmniejszych wśród podobnych przedstawicieli. Mimo niewielkich rozmiarów pyton dywanowy jest dość niebezpiecznym wężem. Ma siłę udusić swoją ofiarę, a następnie wbić ostre zęby w ciało. Prawdziwi egzotyczni miłośnicy chętnie umieszczają takie pytony w domu.

Python dywanowy

Opis ogólny

Ten wąż jest w rzeczywistości prawdziwym karłem. Jednak wdzięk i piękno tego nie zajmują. Jego masa zwykle nie przekracza 3 kilogramów. Imię to nie zostało jej przypadkiem, ponieważ jego powierzchnia przypomina coś w rodzaju orientalnego dywanu. Naukowe umysły nazywają ją Morelia Spilota. W niektórych źródłach można znaleźć nazwę python rombowy.

Jeśli przetłumaczysz pierwsze słowo jego łacińskiej nazwy, możesz uzyskać takie epitety jak prostak, powolny szlam. Najprawdopodobniej zależy to od kształtu pyska. Wygląda na zaskoczoną i trochę głupią. Chociaż ten gatunek jest karłem wśród swoich analogów, ale jego długość może osiągnąć 2 metry. Kolorystyka może mieć karmelowy lub brązowy odcień z przewagą jasnych kolorów. Wzór w postaci plamek i pasków wyraźnie kontrastuje z ogólnym tłem. Wynika to z jego siedliska. Będąc na wolności, taki pyton jest absolutnie niewidoczny dla ludzkiego oka, dosłownie wtapia się w otoczenie.

Różnorodność gatunków

Australijczycy nazywają takie pytony kafelkami. Wynika to z faktu, że położenie jego skal jest naprawdę podobne do płytki. Obecność przypadkowo rozrzuconych plam na powierzchni pozwala wężowi dobrze zakamuflować się w krzakach. Masa tego gatunku zwykle nie przekracza 1 kg, a długość rzadko przekracza 190 cm.

Siedliska determinują obecność sześciu podgatunków tego węża:

  1. Najmniejszy jest podgatunek związany z pytonami diamentowymi. W jego zabarwieniu są wszystkie kolory tęczy, dosłownie mieni się z nimi. Zasadniczo można go znaleźć w terrarium, ponieważ na wolności obserwuje się go bardzo rzadko, a następnie na terytoriach o bardzo ograniczonym rozmiarze. Zasadniczo długość tego podgatunku nie przekracza 280 cm, a długość rekordu ustalono na około 310 cm.
  2. McDowell. W przypadku takich pytonów obecność pastelowych tonów ma charakterystyczny kolor. Wzór charakteryzuje się brakiem ciemnych tonów. Takie węże są dość duże. Przedstawiciele tego podgatunku mogą osiągnąć długość 2,5 metra.
    Medklafa. Takie pytony dywanowe mogą osiągać długość 190 cm i żyją na terytorium Wiktorii, Południowej Walii i kontynentu australijskiego.
  3. Cheney Należy do najczęstszych podgatunków pytonów dywanowych, które można znaleźć, gdy są trzymane w niewoli. Ich atrakcyjność wynika z cudownego żółtego koloru, na tle którego można zaobserwować chaotyczne rozprzestrzenianie się czarnych plam. Za pomocą tych miejsc powstaje dziwny wzór. Taki wąż ma bardzo spektakularny wygląd. Długość większości osobników nie przekracza 2 metrów. Takie pytony nadają się do oswajania. Jeśli dokładnie przyjrzysz się główce węża, zobaczysz na niej kontury podobne do czaszki.
  4. Variegata. Podgatunek ten odnosi się do różnorodnych lub często nazywanych opalizującymi pytonami. Różnią się znacznymi rozmiarami. Długość może osiągnąć 2,5 metra. Zabarwienie jest jasne z natury, z obecnością ciemnych plam. Z wiekiem miejsca te stają się mniej zauważalne, jakby zanikały.
  5. W lasach stanu Gwinei i na dalekiej Australii można spotkać węża z Nowej Gwinei. Woli być blisko zbiorników wodnych. Po urodzeniu mają czerwonawy lub brązowy kolor. W miarę dojrzewania zyskują oszałamiający żółty kolor. Powierzchnia ciała jest pokryta plamami o różnych rozmiarach. Kiedy się łączą, kontury nabierają charakteru chińskich znaków.

Klasyfikacja pytonów implikuje obecność tych podstawowych gatunków. Z natury pytony są drapieżnikami, które nie biorą pod uwagę okrucieństwa i umysłu. To egzotyczne zwierzę domowe podczas utrzymywania domu jest trochę niebezpieczne, chociaż sama treść nie jest trudna.

Dzikie zachowanie

Carpet Python Behavior in the Wild
Te węże charakteryzują się tajemnicą swojego stylu życia. Python to prawdziwy łowca. Poszukuje zdobyczy na bagnach, w miejscach położonych w pobliżu zbiorników wodnych. Nigdy go nie spotkasz na pustyni, ale dość często można go spotkać na obszarze z dużą liczbą drzew, ponieważ świetnie wpełza przez drzewa.

Wąż czeka na swoją ofiarę w zasadzce. Wyłapują różne zapachy rozwidlonym językiem. Pyton wyskakuje z kryjówki z prędkością błyskawicy. Dusi swoją ofiarę, mocno ją otaczając. Jego ostre zęby bardzo mu w tym pomagają. Jednak python nie jest jadowitym wężem. Och, gryzie ofiarę, żeby ją zabić.

Kiedy ofiara umiera, python ją połyka. Trawienie żywności zajmuje do 8 dni. Ale termin ten może być dłuższy. To zależy od temperatury otoczenia. Im jest niższy, tym więcej czasu potrzeba. Jeśli temperatura spadnie poniżej 25 stopni, wąż staje się zimny. Stara się w każdy możliwy sposób się ogrzać, intensywnie kurcząc mięśnie.

Pytony dywanowe nie tylko dobrze czołgają się po drzewach, ale mogą również wisieć na nich przez długi czas. Dobrze rozwinięty wytrwały ogon pomaga im w tej akcji. Wąż jest z natury świetnym pływakiem. Te węże bardzo rzadko atakują ludzi. Jeśli python wpełznie do mieszkania danej osoby, poluje tylko na myszy i szczury.

Żywotność pytonów dywanowych wynosi 15-17 lat. Jeśli w niewoli wąż stwarza dogodne warunki, jest w stanie żyć do 25 lat.

Charakter diety

Racja python dywan
W żadnym wypadku dieta roślinna nie będzie pasować do tego przedstawiciela królestwa węża, ponieważ są mięsożernymi przedstawicielami fauny. Często ofiara jest większa niż głowa pytona. Ale python może bardzo szeroko otworzyć usta.

Obecność naturalnych wrogów

Pomimo tego, że wąż jest potężny i ma imponujące wymiary, na wolności ma się czego obawiać. Na przykład, jednym z ulubionych smakołyków python jest dla krokodyli. Czasami stają się ofiarą różnych dużych zwierząt. Najbardziej niebezpieczną sytuacją dla węża jest atak z góry. Jest mało prawdopodobne, aby mogła ją odeprzeć. Na przykład orzeł chwyta węża wytrwałymi pazurami i unosi go wysoko w niebo. Potem po prostu uwalnia pazury, wąż upada i po rozbiciu naturalnie umiera. Danie, na którym orzeł może zjeść, jest w pełni przygotowane.

Funkcje rozmnażania

Python ma podstawową postać procesu w miejscu, w którym powinny znajdować się tylne nogi. Podczas zalotów mężczyzna ociera go o kobietę. Nawożenie odbywa się za pomocą ostrogi odbytu. Samica składa jaja. Ich liczba zależy od temperatury otoczenia. Po złożeniu samica nie pozostawia jaj przez minutę.

Okres inkubacji wynosi 2 miesiące. Długość przedstawicieli wschodzącego potomstwa wynosi 50 cm Od urodzenia zwierzęta mają całkowitą niezależność i mogą same o siebie dbać. Do ich odżywiania używają żab i małych jaszczurek. Dojrzewanie występuje w wieku 5 lat, czasem nieco wcześniej.

Wideo: Carpet Python (Morelia Spilota Cheynei)

Zalecamy lekturę


Zostaw komentarz

Prześlij

awatar
wpDiscuz

Brak komentarzy! Pracujemy nad tym, aby to naprawić!

Brak komentarzy! Pracujemy nad tym, aby to naprawić!

Szkodniki

Piękno

Naprawa